Peristiwa Isra, Mi'raj
Manakala Nabi –shallallahu 'alaihi
wasallam- masih berada di tengah periode di mana dakwahnya menerobos antara
kesuksesan dan penindasan, sementara secercah harapan mulai tampak dari
kejauhan, dan terjadilah peristiwa Isra' dan Mi'raj
Ibnul Qayyim berkata: menurut
riwayat yang shahih bahwa Rasulullah –shallallahu 'alaihi wasallam- diisra'kan
dengan jasadnya dari Masjid Haram menuju Baitul Maqdis dengan mengendarai al-Buraq,
ditemani oleh Jibril –alaihissalam-. Lalu beliau singgah di sana dan shalat
dengan para Nabi sebagai imam, lalu menambatkan al-Buraq pada gelang pintu
masjid
Kemudian pada malam itu beliau
dimi'rajkan dari Baitul Maqdis menuju langit dunia. Jibril meminta izin agar
dibukakan pintu langit bagi beliau, lalu terbukalah pintunya. Di sana beliau
melihat Adam, bapak manusia. Beliau memberi salam kepadanya, lalu dia
menyambutnya dan membalas salam tersebut serta mengakui kenabian beliau
–shallallahu 'alaihi wasallam-. Allah menampakkan kepada beliau ruh-ruh para
syuhada dari sebelah kanannya dan ruh-ruh orang-orang yang sengsara dari sebelah
kirinya.
Kemudian beliau dimi'rajkan lagi ke
langit kedua. Jibril meminta izin agar dibukakan pintunya untuk beliau
–shallallahu 'alaihi wasallam-. Di sana beliau melihat Nabi Yahya bin Zakaria
dan Isa bin Maryam, lalu beliau menjumpai keduanya dan memberi salam. Keduanya
pun menjawab salam tersebut dan menyambut beliau serta mengakui kenabian
beliau.
Kemudian beliau dimi'rajkan lagi ke
langit ketiga. Di sana beliau melihat Nabi Yusuf, lalu memberi salam kepadanya.
Dia menyambut beliau dan mengakui kenabian beliau.
Kemudian beliau dimi'rajkan lagi ke
langit keempat, di sana beliau melihat Nabi Idris lalu memberi salam kepadanya.
Dia menyambut salam beliau dan mengakui kenabian beliau.
Kemudian beliau dimi'rajkan lagi ke
langit kelima. Di sana beliau melihat Nabi Harun bin Imran lalu memberi salam
kepadanya. Dia menyambut salam beliau dan mengakui kenabian beliau.
Kemudian beliau dimi'rajkan lagi ke
langit keenam, disana beliau bertemu dengan Nabi Musa bin Imran, lalu beliau
memberi salam kepadanya. Dia pun menyambut salam beliau dan mengakui kenabian
beliau. Tatkala beliau berlalu, Nabi Musa menangis. Ketika ditanyakan
kepadanya: apa yang membuatmu menangis? Dia menjawab: aku menangis karena ada
seseorang yang diutus setelahku yang jumlah umatnya yang masuk surga lebih
banyak dari umatku.
Kemudian beliau dimi'rajkan lagi ke
langit ketujuh. Di sana beliau bertemu dengan Nabi Ibrahim –'alaihissalam-,
lalu beliau memberi salam kepadanya dan dia menyambut salam beliau dan mengakui
kenabian beliau.
Kemudian beliau naik ke Sidratul Muntaha, lalu al-Baitul Ma'mur
dinaikkan untuknya.
Kemudian beliau dimi'rajkan lagi
menuju Allah Yang Mahaagung lagi Mahaperkasa, beliau mendekat kepadaNya hingga
hampi sejarak dua buah busur atau lebih dekat lagi. Kemudian Dia mewahyukan
kepada hambaNya apa yang Dia wahyukan, mawajibkan kepadanya 50 waktu shalat.
Kemudian beliau kembali hingga melewati Nabi Musa. Lalu dia bertanya kepada
beliau: apa yang diperintahkan kepadamu?
Beliau menjawab: 50 waktu shalat.
Dia berkata: umatmu pasti tidak
sanggup melakukan itu, kembalilah ke Rabbmu dan mintalah keringanan untuk
umatmu! beliau menoleh ke arah Jibril seakan ingin meminta pendapatnya dalam
masalah itu. Jibril mengisyaratkan persetujuannya jika beliau memang
menginginkan hal itu.
Lalu Jibril membawa beliau naik lagi
hingga membawanya kehadapan Allah Yang Mahasuci , Mahatinggi lagi Mahaperkasa,
sedangkan Jibril berada di tempatnya. Lalu Allah –subhanahu wata'ala-
menguranginya menjadi 10 waktu shalat. Kemudian beliau turun hingga kembali
melewati Nabi Musa, lantas beliau memberitahukan hal tersebut kepadanya. Dia
berkata kepada beliau: kembalilah lagi kepada Rabbmu dan mintalah keringanan!
Beliau terus mondar-mandir antara Nabi Musa dan Allah –'azza wajalla- hingga
akhirnya Allah –subhanahu wata'ala- menjadikannya 5 waktu shalat. Musa kemudian
memerintahkan beliau agar kembali kepada Rabb dan meminta keringanan lagi.
Lalu beliau –shallallahu 'alaihi
wasallam- menjawab: sungguh aku malu kepada Rabbku, aku rela dengan hal ini dan
menerimanya.
Setelah beliau menjauh, terdengarlah
suara menyeru: Aku telah memberlakukan fardhuKu dan telah memberikan keringanan
kepada para hambaKu.
